چه چیز باعث رشد عضلانی بدن می شود؟
رشد غضلانی بدن
چه ورزش بدنسازی سرگرمی شما باشد و چه نباشد، ماهیچه‌ها و رشد عضلانی بدن شما نیاز به توجه دائمی دارند. چونکه روشی که شما روزانه از آنها مراقبت می‌کنید، تعیین کننده این هست که آنها تحلیل رفته و یا رشد می‌کنند.
ما بیش از ۶۰۰ ماهیچه در بدن داریم آنها حدود ۱/۲ تا ۱/۳ وزن بدن ما را تشکیل می‌دهند و همراه با بافت‌های پیوندی ما را به هم گره زده و سرپا نگه می‌دارند و به ما کمک می کنند تا بتوانیم حرکت کنیم.
فرض کنید شما جلو در ایستاده‌اید، آماده ای که در را بکشید تا باز شود. مغز شما و ماهیچه شما کاملا آماده همکاری برای انجام هدف‌تان هستند.
در ابتدا، مغز شما یک سیگنال به اعصاب حرکتی درون بازوی شما می‌فرستد. هنگامی که آنها این پیام را دریافت کردند، برانگیخته می‌شوند، باعث جمع شدن ماهیچه‌ها و سپس استراحت آنها می‌شود، که استخوان‌های بازوی شما را می‌کشند و باعث حرکت مورد نیاز می‌شوند.
هر‌چه چالش بزرگتر باشد، سیگنال مغز بزرگترمی‌شود و واحدهای حرکتی بیشتری را راه اندازی کرده تا به شما در انجام کارتان کمک کند.
اما اگر در از آهن سخت تشکیل شده باشد چه؟
در این حالت، ماهیچه‌های بازوی شما به تنهایی قادر به اعمال کشش لازم برای باز کردن نیستند. بنابراین مغز شما از ماهیچه های دیگر درخواست کمک می‌کند. شما پای خود را محکم قرار داده، شکم سفت می‌کنید وبه کمرتان فشار می‌آورید تا نیروی کافی برای باز کردن در را تولید می‌کنید.
سیستم عصبی شما از منابع موجود، نیروی اهرمی گرفته که در واقع همان دیگر ماهیچه‌های بدنتان هستند تا به میزان انرژی مورد نیاز برسد.
در زمانی که اینها اتفاق می‌افتد فیبرهای ماهیچه‌ای شما تحت نوع دیگری از تغییر سلولی هستند. همانطور که شما آنها را در معرض فشار قرار می‌دهید آنها پاره‌گیهای میکروسکوپی پیدا می‌کنند که در این شرایط چیز خوبی است. رشد عضلانی اینجوری اتفاق می افتد
در واکنش به این پارگی ها، سلول‌های آسیب دیده مولکول های التهابی به نام سیتوکین آزاد می‌کنند که سیستم ایمنی بدن را برای بازسازی سلول‌های آسیب دیده فعال می‌کنند.
این زمانی هست که معجزه رشد عضلانی بدن اتفاق می‌افتد.
هر چه آسیب دربافت‌های ماهیچههایتان بیشتر باشد، بدنتان بیشتر نیاز به بازسازی و رشد عضلانی دارد، نتیجه چرخه پاره‌گی و بازسازی ماهیچه ها سرانجام ماهیچه‌های بزرگتر و قوی‌تر را می‌سازد و به تدریج سازگار برای پاره گی‌های بیشتر می‌شود.
از آنجا که بدن ما با فعالیت‌های روزانه سازگار شده، این فعالیت‌ها فشار کافی ایجاد نمی‌کنند تا رشد عضلانی را تحریک کنند.
بنابراین، برای ساخت ماهیچه جدید – فرآیندی به نام هایپرتروفی (رشد بیش از حد)- سلول‌های ما نیاز دارند با کاری سنگین‌تر از کاری که همیشه می‌کنیم برخورد داشته باشند
در حقیقت، اگر شما همواره ماهیچههایتان را با نوعی مقاومت مواجه نکنید، برخلاف رشد عضلانی ، آنها تحلیل می روند. فرآیندی که به نام آتروفی ماهیچه‌ای (عدم رشد) شناخته شده است.
در مقابل، قرار دادن ماهیچه‌ها در کشش بسیار زیاد به ویژه زمانی که ماهیچه‌ها کشیده می‌شوند، به نام انقباض غیرعادی، تولید شرایط موثربرای رشد عضلانی و ماهیچه های جدید است.
با این حال، ماهیچه‌ها برای رشد نیازی بیش از فقط ورزش دارند. بدون تغذیه مناسب، هورمون ها، و استراحت، بدن شما هرگز نمی تواند فیبرهای عضلانی پاره شده را بازسازی کند
پروتئین در رژیم غذایی نقش خیلی مهمی در رشد عضلانی دارد. پروتئین توده ماهیچه ای ما را حفظ می کند که این کار را توسط ارائه بلوک های ساختمانی برای بافت‌های جدید در قالب اسیدهای آمینه انجام می دهد. مصرف پروتئین کافی همراه با ترشح طبیعی هورمون های بدن مانند فاکتور‌های رشد، انسولین و تستوسترون کمک به بازسازی و رشد عضلانی بدن می کند.
این روند بازسازی حیاتی، به طور عمده هنگامی که ما در حال استراحت هستیم رخ می‌دهد. به خصوص در شب به هنگام خواب.
جنسیت و سن بر این مکانیسم بازسازی نیز تاثیر می گذارد. به همین دلیل هست که مردان جوان با تستوسترون بیشتری که دارند پا به سالن ورزشی برای ماهیچه‌سازی می گذارند.
عوامل ژنتیکی نیز در توانایی فرد در رشد عضلانی نقش دارند. برخی از افراد واکنش سیستم دفاعی قوی‌تری در بدن برای پاره‌گی ماهیچه ای دارند و بهتر می توانند فیبرهای ماهیچه‌ای پاره شده را ترمیم و جایگزین کرده، قدرت ماهیچه سازی خود را افزایش دهند.
آیا با رعایت این نکات عضله های ما برای همیشه رشد می کنند؟
واقعیت اینه که سایز عضله های شما یه حد و مرزی داره. رشد عضلانی که در بدن اتفاق می افتد وابسته به پروتئینی به نام مایواستاتین هست. این پروتئین مخصوص در بدن وجود دارد و مشخص می کند که نهایت میزان رشد عضلانی چقدر می تواند باشد.
واقعیت اینه که این پروتئین خیلی مهم هست و اگر سقفی برای عضله ها تعریف نمیشد پس باید انسان هایی وجود داشتند پس از تمرینات شدید و طولانی دور بازوی ۲ متری داشتند. اما این امر اتفاق نخواهد افتاد. به خاطر وجود مایواستاتین
مایو استاتین در زمان نطفگی تعداد کل فیبرهای عضلانی هر کسی رو مشخص می کنه.
در بزرگسالی هم در کنار عوامل دیگه مثل رژیم غذایی، میزان ورزش و سن افراد، این پروتئین خیلی خاص، میزان رشد عضلانی بدن رو تعیین میکنه. با افزایش سن، میزان هورمون مایو استاتین انسان ها افزایش پیدا می کنه که خودش جز علل کاهش حجم و قدرت عضلانی ما میشه.
مایواستاتین پایین مساوی حجم عضله بیشتر
یه سری از آمارها نشون داده که قهرمانان بدنسازی به طور طبیعی مقدار پایین تر از مایو استاتین دارند و به همین دلیل رشد عضلانی.بیشتری از بقیه دارند.
اگر مثلا آرنولد شوارتزنگر رو در نظر بگیرین حتی تو نوجونی هم هیکل عضلانی داشته. بنابراین شاید تعدادی از قهرمانان بدن سازی بیشتر به خاطر ژنتیک شون موفق شدن تا تمرین و داروهای مکمل.
نکته مهم اینه که هر فردی به نوع خودش خاص هست و میزان مایواستاتین متفاوتی داره. باید یادمون باشه که این میزان برای بدن ما طراحی شده.
با سبک زندگی درست و ورزش مناسب، شما به قله قدرت مناسب خود تون خواهید رسید.
بدن در برابر خواسته های شما واکنش نشان می دهد. اگر شما ماهیچه های خود را پاره کنید، درست بخورید، استراحت کنید و دوباره تکرار کنید. شرایطی را ایجاد می کنید که ماهیچههایتان تا آنجا که ممکن هست بزرگتر و قوی‌تر شوند.
کاری که با ماهیچه ها می کنید همانند کاری است که در زنگدی انجام می شود: رشد معنی دار، نیاز به چالش و فشار دارد.
برای رشد عضلانی بیشتر باید بیشتر و مفید تر تلاش کنیم.
شاید نشه مثل سوپرمن مشت آهنین بزنین اما می تونین با تمرین و سخت کوشی مرزهای خودتون رو بشکنید.
